Bazı binaların çatısı ve taşıyıcı duvarları, yeşil bir çatının ek ağırlığını destekleyecek kadar güçlü değildir. Geniş yeşil çatılar olarak bilinen ince, hafif sistemler tipik olarak 2 ila 6 inç derinliğinde bir dikim ortamına sahiptir. Daha ağır, daha kalın çeşitler, yoğun yeşil çatılar olarak bilinir ve kalınlıkları 6 ila 18 inç veya daha derin arasında değişir. Geniş yeşil çatılar genellikle standart çakıl ve katran çatılardan daha hafiftir. Ancak yoğun yeşil çatılar ek yapısal destek gerektirebilir. Yeşil çatıların dezavantajlarından bir diğeri, izin verilen sınırlı miktarda eğimdir. Yeşil çatılar sadece düz veya hafif eğimli çatılara kurulabilir. Avrupa'daki bazı yeşil çatı kurulumcuları yenilikçi erozyon kontrol teknikleri kullanarak 45 derecelik eğimlerde çim yetiştirmiş olsa da, izin verilen maksimum eğim genellikle 25 derecedir. Geleneksel eğimli bir çatınız varsa, yeşil bir çatı çalışmayabilir. Çoğu yeşil çatıda bir kök bariyer tabakası bulunsa da, bitkilerin kökleri bazen su geçirmez membrana nüfuz ederek yapısal hasara neden olabilecek çatı sızıntılarına neden olur. Sorunlu çalıları kaldırmak için yıllık denetim, sızıntı geliştirme potansiyelini azaltmaya yardımcı olur. Sığ bir yetiştirme ortamı genellikle herhangi bir bitkinin güçlü, derin bir kök sistemi geliştirecek kadar büyümesini engeller. Yeşil çatı montajı çok karmaşık olduğundan, bir sızıntının kaynağını bulmak ve onu onarmak zorlu bir süreç olabilir. Yeşil çatı montajcıları, bir çatının montajından veya onarımından hemen sonra sızıntı olup olmadığını kontrol etmek için sel testleri yapabilir. Bazı şirketler, bir sızıntının kaynağına giden yolunu izlemek için elektronik yükleri kullanan sızıntı dedektörleri sunar.